スキップしてメイン コンテンツに移動

Сайхан хангайн буга


Ижий минь их намуухан хоолойтой,дуу цөөтэй,дөлгөөхөн хүнсэн.

Найр наадмын дугараанд дуулж гавихгүй ч,эвлэгхэн шиг ганц хоёр дуу дуулчихна.

Хоёрдугаар ангид байхад нэг орой зурагтаар <Дуунд дуртай боловоо би>гэдэг дуу явж байна,

Надад их таалагдлаа.

Ноосон цамц нэхэж суусан ижийгээсээ энэ дууг заагаад өгөч гэж гуйхад ,12хуудастай нимгэн дэвтэр шинээр нээгээд эхний хуудсанд нь үгийг нь бичиж өгөөд хоюулаа ахин дахин дуулж хөгжилтэй нь аргагүй сууж билээ.

Нэг өдөр ээж минь надад зохиолын дууны ном худалдаж авчирч өглөө.

Эх орон,аав ээж янаг амрагын гээд хуучны өчнөөн сайхан дуу багт сан цагаан хавтастай тэр номон дотор <Сайхан хангайн буга> гэдэг нэгэн сайхан дуу байх юм.

Ижийгээсээ ая дангий нь сурч аваад тогтоолоо.
Хааяа амандаа аялдаг ч,утга учрыг нь айхтар ухаж ойлголгүй явлаа.

5р ангид орлоо.Сургуулын өвлийн амралтын өмнө нийт 5р ангиудын дунд ардын дууны тэмцээн болох зарыг дуу хөгжимийн багш маань түгээж,,манай ангийнхан би ч дуул,чи ч дуул,юугаа дуулах вэ?гээд бөөн яриа боллоо.

5р ангийн хүүхдүүд тэр болгон ардын дуу яаж мэдэх вэ дэ?

Гэнэт би<Сайхан хангайн бугыг дуулвал ямар вэ?>гэчихлээ.
Манай ангийнхан үгийн зөрөөгүй <Өө Дайрийгаар дуулууляа!>болчихлоо.

Багш самбарын өмнө гаргаж дуулууллаа.

Өөрсдөө л олны өмнө гарахгүй бол хэн ч байсан хамаагүй манай ангийнхан дуу нийлүүлэн намайгаа ангиа төлөөлүүлж дуулуулахаар батлачихваа.

Хэд хоногийн дараа сургуулын урлагийн тэмцээн болж ,би гэдэг хүн ээжийнхээ найзын хүүхдийн ягаан торгон дэлийг өмсөж,ногоон торгон бүсээр ороогоод,толгойдоо бас тоорцогийг дугтуйлаад,хоёр алгаа тэнгэр газар руу тэнийлгэн хавсруулж аваад баян хуурын аянд дуулж гарлаа.

Сайхан хангайн буга нь ээ хө
Салаагаа дагаад урамднаа
Самган буурал ээжийгээ
Санах тусмаа дурсанаа

Улаан халзан буга нь ээ хө
Уулыгаа дамжаад урамднаа
Угаас хайртай ээжийгээ
Удах тусмаа дурсанаа

Хар халзан буга нь ээ хө
Хадыгаа дамжаад урамднаа
Хайртай буурал ээжийгээ
Хайрлах тусмаа дурсанаа


....Нэг л мэдэхэд дууны багш маань надруу инээмсэглэж,урдуур суусан манай ангийнхан алга ташилтыг нижигнүүлж байлаа.

Шүүгчидийн хариу гарч,5ийн в ангийн сурагч Дайрий 1-р байр,унэ бүхий зүйлээр шагнав гэж баярын бичгийг хэн нэгэн том ангийн эгч уншиж байлаа.

Ингээд би чинь Баярын бичиг ,50төгрөгийн хамт гардан аваад гэрийн зүг баяр хөөртэйгөөр алхлаа.

Ижийдээ хамгийн түрүүнд 50төгрөгөө баярын бичигтэйгээ гардуулж,чанга тэврэн үнсуулсний дээр, их гавяа байгуулсан хүн шиг сайхан тостой цуйван хийлгэж идэж гэрийнхэнтэйгээ баяраа хуваалцаж байж билээ.

Тэр үед эрийн сайндаа түрүүлсэн аятай баярлаж байсныг минь яанаа?Бүх хүүхдүүд ардын дуугаа сайн мэддэггүйдээ л сайхан цовоо хоолой нь чичирч түгдэрч байсан бизээ.

Би ч гэсэн ижийгээрээ багадаа сайн заалгасан минь ингэж хэргээ гаргана гэж яаж мэдэхэв...

олон жил өнгөрч дээ...

хожим хойдох өдөр хүний нутаг,гүний усанд ганцаар одоод энэ дууг дурсахад нудэнд минь нулимсаар будан татаж,хоолойд минь хомоол чихчихсэн мэт хорсготол сэтгэлд хоногших учиртай дуу юм байж дээ?

Ижийтэйгээ уулзалгүй яг бүтэн жил боллоо.

Таныгаа санахдаа яагаад ч юм тантайгаа их адилхан хоолойгоор Сайхан хангайн бугаа охиндоо бүүвэйлж сонсголоо.

Сайхан хангайн буга нь ээ хө
Салаагаа дамжаад урамднаа
Самган буурал ээжийгээ
Санах тусмаа дурсанаа.


Охины минь нойрсож буй нь таны минь дөлгөөн дүр төрхийг үргэлж санагдуулах юм даа,ижий минээ...

コメント

コメントを投稿

このブログの人気の投稿

Кавабата Ясүнари- Изүгийн бүжигч охин (Ⅰ)

Зам тахиралдаж,юу юугүй Амазатоогэд ойртсоныг баримжаалах үест борооны хөл хуш модон шигүү ойг цайруулсаар элдэх хурдаар хормойноос нь намайг нэхэн ирлээ. Би хорин настай.Ахлах сургуулын сурагчын дүрэмт малгайг дугтуйлан,хөх цайвар кимоно өмсгөл ,өмд өмсөөд,сурагч ширэн цүнх мөрлөсөн байв.Ганцаараа Изүгийн зүг аян замд гарсанаас дөрөв хоногийн хойно юмдаг.Шюзэнжигийн рашаанд нэг шөнийг төөрүүлж,Югашима рашаанд хоёр хоноглоод,түүнчлэн өндөр өсгийтэй углуургатай модон шаахайтай Амаги өөд өгсөж ирсэн нь энэ билээ.Давхаралдсан уулс болоод хүний мөр гараагүй ой хийгээд гүн хавцал дахь намрын үзэсгэлэнд татагдан байж би нэгэн хүсэлд сэтгэлээ догдлуулан замаар яаравчлан алхална.Төдөлгүй борооны том дуслууд намайг нүдэж эхэллээ.Мушгиран ороосон эгцэм өгсүүр зам өөд гүйж гарав.Арайхийн давааны хойд аман дээрхи цайны газар явж хүрээд тайвшрахтай зэрэгцэн би тэрхүү үүдэнд хөшиж орхив.Горьдлого минь дэндүү амар онож биелсэнд тэр билээ.Тэнд нэгэн урлагийн аяныхан амс хийж байв. Хөшөө шиг зог

Хүүхдэд холбогдох зан үйл ,ёс заншил ,түүнд сургахуй.

Р.Батаахүү гуайн< Монголчуудын сурган хүмүүжүүлэх гэрийн сургуулийн уламжлал 1991)номноос авав. Монголчууд эртнээс нааш хүүхдийг эрхэмлэн хүндэтгэж ирсэн билээ.Залуу эр,эм айл болуут үрийн зулай үнэрлэхийн хүслэн болж ,өвгөд хөгшид нь ам барих ачаа харах өдрийг тэсч ядан хүлээдэг билээ.Иймээс ч Үртэй хүн жаргадаг Үндэстэй мод найгадаг Эрдэмд оройгүй Үрд ганцгүй Ухтэл үр Үгүйртэл мал Үргүй хүн нуд нойтон Үртэй хүн өвөр нойтон гэхчлэн цэцлэн хэлэлцэж ирсэн байна, Ерөөс хүн гээч болж төрсний нэгэн их үйл бол өөрийгөө залгамжлан хийж бүтээх үр удмаа үлдээх явдал тул хүүхдийг өхөөрдөн хайрладаггүй хүн гэж үгүй юм.Тиймээс ч гэж ярилцдаг. Хүүхэд тээж буй эмэгтэйг жирэмсэн гэж нэрлэн ихэд хүндэлдгийн жир-гэсэн нь хоёр гэсэн үг бөгөөд угтаа хоёр хүн гэсэн утга тул тэр болой.Иймээс хүүхдийг мэндлэхээс эхлээд тэдэнд зориулсан ёслол,зан үйлийн арга хэмжээ авч ирсэн байна.Уламжлалаас үзвэл энэ нь хүүхэд угаах,насны ой тэмдэглэх,үс авах зан үйл түүнд холбогдох ёслол юм.