Охин үрээ хайрла

Нар ханын толгойд буухад хааяа нэг сэрэг, бүү зэмлэ
Насаараа тэр чинь өглөө босох хүн, төрсөн гэртээ л нойр аваг
Нар шингэж үдшийн хар чийг унатал найз нартайгаа дуулалдаг
Насаараа тэр чинь айлын голомт манаж морин төвөргөөн хүлээнэ

Энхрий гарын нь хурууг чилтэл гэр зуураа зарахдаа
Ээжийн цай уулгаж, аавын үгээр энхрийл
Эцгийн гэрээс гармагц эрийн гарт нухлагдана
Харийн газар одож хадмын нүүрийг царайчлана

Насаараа амсахгүй жаргалыг нялх багад нь тоонотод нь эдлүүл
Насаараа нууж урсгах гашуун нулимсыг нь бодож цөөн уйлуул охин үрээ!!!

Үрийн эх болох гэж алтан заадал сална
Үүлэн хонгор үрээ тэнгэрийн мандалдаа эрхлүүл
Үйл нь дуусдаггүй хорвоод балчирт нь амжиж жаргаа
Үс гэзгээ цайтал өнөд шаналахыг нь болгоо

Арван жил зэмлээд ч ухааруулж амжаагүй үгийг чинь
Анхны үр нь төрөөд үдшийн шөнөдөө ухааруулна
Хорин жил дуудаад сэрээж чадаагүй нойрыг нь
Хонгор үр нь төрөөд үүрийн жавраар хулжаана

Орчлонгын зовлонд цадахын цагт
Огшуун нулимсандаа живэхийн цагт
Аавын гэрт жаргасандаа гэж хэзээд нэг тайтгарна
Ээжийн өвөрт эрхэлсэндээ гэж эрхгүй нэг уужирна

Хясаа сувдаа нуудаг шиг хайрла
Үүл усаа хураадаг шиг хайрла
Уул эрдэнээ нуудаг шиг хайрла
Ус загасаа цэнгүүлдэг шиг хайрла
Охин үрээ л хайрла

Хатуугаас хатуу үгийг ханатлаа охин чинь сонсоноо
Хайртай охиноо зэмлэхдээ харцаараа ч болов энхрийл
Эргүүлэгт орчлон харин охин үрийг чинь хайрлахгүй
Энгэсэгт хацар нь гэрэлтэвч зовлон нь та нарт харагдахгүй

Хөөрхий түүнийг нялхад нь жаргаа
Хүүрнэн сургаад яах вэ дээ орчлон түүний багш юм
Хүний л гарт очих бүсгүй түүнийг энхрийл
Хүний л эрхэнд жаргах охин үрээ л хайрла.

( Б.Энхтуяа)