スキップしてメイン コンテンツに移動

Мүраками Харүки -,,Норвегийн ой,,


Арваад жилийн хойно энэ номыг дахин уншаад ,өөрийн эрхгүй  үнэхээр сайн зохиол юмдаа гэж бодлоо.

Цэвэр бөгөөд ялдам,гунигтай...




Норвегийн ой(Япон)киноны хэсэг


Маш ихээр борлогдох нь ч аргагүй юм.Энэ зохиолын нөлөөгөөр хүмүүсийн дунд үнэнч хайр болон салхинд алхах моод хүртэл гарч байв.

Гол дүр нь Ватанабэ гэдэг оюутан залуу.
Тэрээр тийм ч сайхан залуу биш,дунд зэрэглэлийн хувийн дээд сургуулын оюутан боловч өвөрмөц яриагаараа маш хүчтэй бусдын сэтгэлийг татдаг нэгэн билээ.

Түүнд Наоко гэдэг эмэгтэй найз ч гэхиймүү,нэг л удаа унтсан,хайртай охин байдаг.

Наоко бол ахлах ангид байхдаа амиа хорлосон Ватанабэгийн дотно найзын үерхдэг охин нь байсийм.
Эртнээс Мүраками Харүкигийн зохиолын дүрүүд нь нэлээд  амиа хорлодог гэгддэг.

 -Дэндүү  хялбархан юм гэсэн шүүмжлэл бас байгаагүй гэх газаргүй.
Энэ зохиолд ч бас гол гурван хүн нь амиа хорлодог билээ.

Гэвч,<<Хүн тийм амарханаар өөрөө  үхнэ гэж байхгүй биз дээ >>гэх зэрэг нь бидний зөрүүд бодолтой, эгэл  жирийн хүний хэлэх үг бизээ?

Энэ ертөнцөд, нарийн эмзэг,эвдрэхэд амархан дотоод сэтгэлтэй,байнга  үхэлтэй зэрэгцэн орших хүн хичнээн л бол хичнээн  байна.

Мүраками Харүки (1949~)

 Мүраками Харүкигийн зохиол гэдэг нь,үнэндээ нөгөө ертөнц,энэ ертөнцөөр чөлөөтэй орж,гарах мэдрэмжийг илэрхийлж байгаа байж болох юм.

Наоко гэдэг оюутан охин бол маш үзэсгэлэнтэй,нөгөө ертөнцийн хүн байлаа.
Тэрээр хайртынхаа үхлийн хямралаас гарч чадахгүй байсаар сэтгэл санааны өөрчлөлттэй болж,сувилалд хэвтнэ.
Ватанабэ түүнийг  яаж ийгээд эндхийн ертөнцдөө дагуулж ирэхээр оролдох боловч,тэр нь нэлээд бэрх асуудал байлаа.
Тэрээр Наокод хайрын захиа зогсоо зайгүй бичингээ,нөгөө  талаар бодит ертөнцдөө ч харцаа чиглүүлэхээс өөр аргагүйднэ.

Норвегийн ой(Япон)киноны хэсэг


Нэг сургуулын оюутан бөгөөд,идэвхитэйгээр ойртож ирдэг охин бий.

Энэхүү Мидори гэдэг охины цоглог дур булаам байдлыг тоочихын аргагүй.
Тувт ичгүүргүй юм ярьж Ватанабэг сандаргахнуу гэтэл,эцэг эхийнхээ үхэлтэй нүүр тулан тэмцэх хатуужлыг үзүүлнэ.
Гажигтай хүнээс өөдсийн чинээ ялгаатай ,уйтгарламтгай амьтан билээ.
Тэрээр Ватанабэд ийм захиа явуулдаг.

<<Чи үргэлж өөрийн ертөнцдөө бүгээд,намайг ...тог тог,Ватанабэ,тог тог ...гэж тогшивч,өчүүхэн төдий нүдээ нээсэн болоод,дахин дорхноо хэвэндээ орох мэт байх юм...>>

Энэ Мидори,Ватанабэ хоёрын дурлалын хэсэг маш гоё!!!

Мидори болохоор зөвхөн хамтдаа хэвтмээр байна гэж Ватанабэгаас гуйн,Ватанабэ болохоор Мидориг нойрстол нь тэвэрсээр байна.

-Бүр гоё юм хэл дээ!?
-Чамдаа маш их хайртай шүү, Мидори.
-Хэр зэрэг хайртай вэ?
-Хаврын баавгай адил хайртай.
-Хаврын баавгай?гэж Мидори дахин өндийлөө.
-Тэр чинь юу вэ,хаврын баавгай гэж...? 
-Хаврын хээр ,талд чамайг ганцаараа алхалж байхад байнаа,цаад талаас нь хилэн шиг үс ноостой,бүлтгэр нүдтэй хөөрхөн бамбарууш хүрч ирнэ.
Тэгээд чамд ингэж хэлнэ .

-Өнөөдөр,охин минь надтай хамт өнхөрч тоглохгүй биз? гэж хэлнэ.

Тэгээд бамбарууш та хоёр тэврэлдээд хошоонгор цэцэг багширсан гүвээний налуу руу бөмбөрөн өнхөрч өдөржингөө тоглоно.Тиймэрхүү юм чинь гоё биз дээ?

...ийм үг шивнүүлээд баярлахгүй эмэгтэй гэж байхуу?

Ватанабэ харахад жирийн залуу мэт дүрслэгдэж буй боловч,үнэндээ тайвшруулах увидастай гэдгийг үүгээр ойлгож болно.
Токиогийн их сургуулын хуулийн ангийн оюутан,хэт биеэ тоосон,дотно найз нь хүртэл

-<<Чам шиг өв тэгш хүн байхгүй>> гэж батлан хэлж  байгаа юм чинь,тэрээр ер нь л жирийн эрэгтэй хүүхэдтэй адилгүй юм  даа.

Айдас хүрмээр шударга,бас болоогүй..?.биш хүн гэдэг баргийн байдаг юм биш.

Хүний зовлонг ойлгож,залуухан эрийн хувиар шунал,тачаалд автаагүй Ватанабэ бол жирийн оюутан байсангүй.
Хэсэг эмэгтэйчүүд дорхноо түүний анагаагчийн хэмжээний хүч,чадлыг анзаарсан байлаа.

Төдөлгүй Наоко сувилалд амиа хорлож,Ватанабэ Наокотой нэг өрөөнд байсан дунд эргэм настай өвчтөн Рэйкотой ширүүхэн үүлэн борооны ажил хийнэ.




Арван жилийн өмнө уншихдаа би энэ үзэгдлийг нэлээд гаж явдал гэж бодож байсан боловчиг ,Рэйкогийн насыг туулсан одоогийн би бол ойлгоно.
Дулаахан,жоохон унжиж эхэлсэн эмэгтэйн бие л анагаагч Ватанабэгийн цорын ганц тайвшралыг олох газар байсан юм.

Наоко,Мидори гэдэг хоёр эмэгтэйд дийлэнхи хүчээ соруулсан Ватанабэ, дунд насны эмэгтэйн биеэр анх удаа цэнэглэгдэж чадсан билээ.

Тиймээс тэрээр Рэйког аян замд гарсны дараа ,шууд Мидори руу утасддаг.
Чамтай хоюулаа эхнээс нь дахин эхэлмээр байна гэж хашгирдаг.

Ватанабэ арай хийж олон асуудлаас мултарсан мөч билээ.


Хаяаши Марико”20насандаа амжиж унших нэрт зохиолууд”номын хэсгээс 

орчуулсан
А.Дайрийжав.

コメント

  1. Sain bnuu? Eniig orchuulsan yumuu? Esvel uuriin tani setgegdel uu? Mongol deer orchuulagsan nomiig unshsan ghdee arai uur utgatai bsn. Reiko uheegui zugeer uur hot ruu amidrahaar yavdag. Kinon deeree Watanabe ni carailag, Naoko ni carai muutai neeh yarshigtai huuhen shig sanagdsan shuu. Mun *Dovtlogch* hochtoi uruunii zaluu ni haachsiin bol oo?

    返信削除
  2. Мөнгөө Баатар,Сайн байна уу?Блогт зочлон,сэтгэгдлээ үлдээсэнд баярллаа.
    Энэ эссэ нь Японы нэрт эмэгтэй зохиолч Хаяаши Марикогийн бичсэн<<20насандаа амжиж унших нэрт зохиолууд>>номонд багтсан байсныг би орчуулсан юмаа.Уг эссэг 2012онд орчуулах үедээ би өөрөө дээрхи романыг уншаагүй байсан тул,- аян замд гарах...гэдэг үгийг тэнгэрт халих гэж буруу ойлгож тэр чигт нь орчуулсан байсныгаа дөнгөж сая мэдлээ.Орчуулгын эх ном болон зохиолын Япон эхтэй нь тулгаж харлаа.Анзааргагүй орчуулсандаа чин сэтгэлээсээ хүлцэл өчье.Цаашид анхаарч,хичээнээ.Хэлж өгсөнд тань баярллаа.Орчуулгын алдааг зассан хэлбэрээр нь хүргэв.

    返信削除

コメントを投稿

このブログの人気の投稿

Сайхан хангайн буга

Ижий минь их намуухан хоолойтой,дуу цөөтэй,дөлгөөхөн хүнсэн. Найр наадмын дугараанд дуулж гавихгүй ч,эвлэгхэн шиг ганц хоёр дуу дуулчихна. Хоёрдугаар ангид байхад нэг орой зурагтаар <Дуунд дуртай боловоо би>гэдэг дуу явж байна, Надад их таалагдлаа. Ноосон цамц нэхэж суусан ижийгээсээ энэ дууг заагаад өгөч гэж гуйхад ,12хуудастай нимгэн дэвтэр шинээр нээгээд эхний хуудсанд нь үгийг нь бичиж өгөөд хоюулаа ахин дахин дуулж хөгжилтэй нь аргагүй сууж билээ. Нэг өдөр ээж минь надад зохиолын дууны ном худалдаж авчирч өглөө. Эх орон,аав ээж янаг амрагын гээд хуучны өчнөөн сайхан дуу багт сан цагаан хавтастай тэр номон дотор <Сайхан хангайн буга> гэдэг нэгэн сайхан дуу байх юм. Ижийгээсээ ая дангий нь сурч аваад тогтоолоо. Хааяа амандаа аялдаг ч,утга учрыг нь айхтар ухаж ойлголгүй явлаа. 5р ангид орлоо.Сургуулын өвлийн амралтын өмнө нийт 5р ангиудын дунд ардын дууны тэмцээн болох зарыг дуу хөгжимийн багш маань түгээж,,манай ангийнхан би ч дуул,чи ч дуул,юу

Кавабата Ясүнари- Изүгийн бүжигч охин (Ⅰ)

Зам тахиралдаж,юу юугүй Амазатоогэд ойртсоныг баримжаалах үест борооны хөл хуш модон шигүү ойг цайруулсаар элдэх хурдаар хормойноос нь намайг нэхэн ирлээ. Би хорин настай.Ахлах сургуулын сурагчын дүрэмт малгайг дугтуйлан,хөх цайвар кимоно өмсгөл ,өмд өмсөөд,сурагч ширэн цүнх мөрлөсөн байв.Ганцаараа Изүгийн зүг аян замд гарсанаас дөрөв хоногийн хойно юмдаг.Шюзэнжигийн рашаанд нэг шөнийг төөрүүлж,Югашима рашаанд хоёр хоноглоод,түүнчлэн өндөр өсгийтэй углуургатай модон шаахайтай Амаги өөд өгсөж ирсэн нь энэ билээ.Давхаралдсан уулс болоод хүний мөр гараагүй ой хийгээд гүн хавцал дахь намрын үзэсгэлэнд татагдан байж би нэгэн хүсэлд сэтгэлээ догдлуулан замаар яаравчлан алхална.Төдөлгүй борооны том дуслууд намайг нүдэж эхэллээ.Мушгиран ороосон эгцэм өгсүүр зам өөд гүйж гарав.Арайхийн давааны хойд аман дээрхи цайны газар явж хүрээд тайвшрахтай зэрэгцэн би тэрхүү үүдэнд хөшиж орхив.Горьдлого минь дэндүү амар онож биелсэнд тэр билээ.Тэнд нэгэн урлагийн аяныхан амс хийж байв. Хөшөө шиг зог

Хүүхдэд холбогдох зан үйл ,ёс заншил ,түүнд сургахуй.

Р.Батаахүү гуайн< Монголчуудын сурган хүмүүжүүлэх гэрийн сургуулийн уламжлал 1991)номноос авав. Монголчууд эртнээс нааш хүүхдийг эрхэмлэн хүндэтгэж ирсэн билээ.Залуу эр,эм айл болуут үрийн зулай үнэрлэхийн хүслэн болж ,өвгөд хөгшид нь ам барих ачаа харах өдрийг тэсч ядан хүлээдэг билээ.Иймээс ч Үртэй хүн жаргадаг Үндэстэй мод найгадаг Эрдэмд оройгүй Үрд ганцгүй Ухтэл үр Үгүйртэл мал Үргүй хүн нуд нойтон Үртэй хүн өвөр нойтон гэхчлэн цэцлэн хэлэлцэж ирсэн байна, Ерөөс хүн гээч болж төрсний нэгэн их үйл бол өөрийгөө залгамжлан хийж бүтээх үр удмаа үлдээх явдал тул хүүхдийг өхөөрдөн хайрладаггүй хүн гэж үгүй юм.Тиймээс ч гэж ярилцдаг. Хүүхэд тээж буй эмэгтэйг жирэмсэн гэж нэрлэн ихэд хүндэлдгийн жир-гэсэн нь хоёр гэсэн үг бөгөөд угтаа хоёр хүн гэсэн утга тул тэр болой.Иймээс хүүхдийг мэндлэхээс эхлээд тэдэнд зориулсан ёслол,зан үйлийн арга хэмжээ авч ирсэн байна.Уламжлалаас үзвэл энэ нь хүүхэд угаах,насны ой тэмдэглэх,үс авах зан үйл түүнд холбогдох ёслол юм.