スキップしてメイン コンテンツに移動

Мартагдашгүй нь байгаасай



Бороотой шөнийн нулимстай хагацал
Бодлоор хиртсэн зүүд байгаасай
Бишүүрхэж, гирвэшсэн бүсгүй сэтгэл
Битүүхэндээ чамайг хайрласныг ойлгоосой

Хөгжмийн эгшигээр хөвөрсөн итгэл минь
Хүйтэн үгээр бүлээцүүлсэн илчтэй
Шүлгийн мөрүүд дээр эгнэсэн хүсэл минь
Шүүрс алдам гунигийн хөгтэй

Зүрхийг баярлуулсан өдрүүд минь
Зүйрлэшгүй сайхан эхлэлтэй
Нүдийг аргадсан харц чинь
Нүглийг умартуулам  энэрэлтэй

Хайраар бялхсан өдрүүд минь
Хариугүй зүйлд бүдэрчихлээ гэжүү
Инээмсэглэлээр цалгисан мөчүүд минь
Элсэн цаг шиг урсчихлаа гэжүү

Юунд чамайг өөрөөсөө түлхсэнээ сөхөөрөх ч тэнхээгүй хором л үлдэхэд
Хоосон руу гагц хоосон руу одмоор болох юм
Юунд хайрыг чинь огоорсноо сэхээрэх ч тэнхэлгүй өглөөг угтахдаа
Шинээр дахин  шинээр бүх юм эхлээсэй гэж 
залбирмаар байх юм
Чамайг мартуулж чадах эм байвал уугаад нам унтахсан
Чамайг эцсээ хүртэл хайрлах зориг,хүч үлдсэн бол
газрын холыг ч туулаад очихсон

Ай залуухан байна даа,зүрх,сэтгэл,нас минь
Ай догдолж,баярлаж,дурлаж,гомдож,уйлж чаддаг хамгийн жаргалтай энэ үеэ
Ай хамгийн сайхан чиний төлөө шаналж,харамсаж,шүлэг бичиж явснаа
Ай хожмын хойно мартагдашгүй хайр  минь гэж нэрлэхсэн,....


Дайрий

2014.9.29,Япон
ラベル:

コメント

コメントを投稿

このブログの人気の投稿

Кавабата Ясүнари- Изүгийн бүжигч охин (Ⅰ)

Зам тахиралдаж,юу юугүй Амазатоогэд ойртсоныг баримжаалах үест борооны хөл хуш модон шигүү ойг цайруулсаар элдэх хурдаар хормойноос нь намайг нэхэн ирлээ. Би хорин настай.Ахлах сургуулын сурагчын дүрэмт малгайг дугтуйлан,хөх цайвар кимоно өмсгөл ,өмд өмсөөд,сурагч ширэн цүнх мөрлөсөн байв.Ганцаараа Изүгийн зүг аян замд гарсанаас дөрөв хоногийн хойно юмдаг.Шюзэнжигийн рашаанд нэг шөнийг төөрүүлж,Югашима рашаанд хоёр хоноглоод,түүнчлэн өндөр өсгийтэй углуургатай модон шаахайтай Амаги өөд өгсөж ирсэн нь энэ билээ.Давхаралдсан уулс болоод хүний мөр гараагүй ой хийгээд гүн хавцал дахь намрын үзэсгэлэнд татагдан байж би нэгэн хүсэлд сэтгэлээ догдлуулан замаар яаравчлан алхална.Төдөлгүй борооны том дуслууд намайг нүдэж эхэллээ.Мушгиран ороосон эгцэм өгсүүр зам өөд гүйж гарав.Арайхийн давааны хойд аман дээрхи цайны газар явж хүрээд тайвшрахтай зэрэгцэн би тэрхүү үүдэнд хөшиж орхив.Горьдлого минь дэндүү амар онож биелсэнд тэр билээ.Тэнд нэгэн урлагийн аяныхан амс хийж байв. Хөшөө шиг зог...
1 件のコメント
цааш унших

Сайхан хангайн буга

Ижий минь их намуухан хоолойтой,дуу цөөтэй,дөлгөөхөн хүнсэн. Найр наадмын дугараанд дуулж гавихгүй ч,эвлэгхэн шиг ганц хоёр дуу дуулчихна. Хоёрдугаар ангид байхад нэг орой зурагтаар <Дуунд дуртай боловоо би>гэдэг дуу явж байна, Надад их таалагдлаа. Ноосон цамц нэхэж суусан ижийгээсээ энэ дууг заагаад өгөч гэж гуйхад ,12хуудастай нимгэн дэвтэр шинээр нээгээд эхний хуудсанд нь үгийг нь бичиж өгөөд хоюулаа ахин дахин дуулж хөгжилтэй нь аргагүй сууж билээ. Нэг өдөр ээж минь надад зохиолын дууны ном худалдаж авчирч өглөө. Эх орон,аав ээж янаг амрагын гээд хуучны өчнөөн сайхан дуу багт сан цагаан хавтастай тэр номон дотор <Сайхан хангайн буга> гэдэг нэгэн сайхан дуу байх юм. Ижийгээсээ ая дангий нь сурч аваад тогтоолоо. Хааяа амандаа аялдаг ч,утга учрыг нь айхтар ухаж ойлголгүй явлаа. 5р ангид орлоо.Сургуулын өвлийн амралтын өмнө нийт 5р ангиудын дунд ардын дууны тэмцээн болох зарыг дуу хөгжимийн багш маань түгээж,,манай ангийнхан би ч дуул,чи ч дуул,юу...
1 件のコメント
цааш унших

ОХИНДОО НОМ УНШИЖ ӨГӨӨРЭЙ

Би 3-4настай л байсан юм боловуу? Ой ухаан дөнгөж эргэн тойрноо бүдэг бадаг мэдэрч эхэлсэн балчирхан үеийн минь мартагдашгүй нэгэн тод дурсамж гэвэл одоо ч хайртай,хамгийн дуртай номтойгоо анх учирсан тэр мөч юм. Аав минь зуны нэг өглөө эрт намайг дагуулаад гэрээс маань холгүй орших томоохон номын дэлгүүр орж,хүүхдийн 2ном авч өглөө. Тавиур дээр эгнэсэн олон номуудаас аль гоё харагдсаныгаа хуруугаараа заахад хамгийн дээд эгнээний багавтар хэмжээний  хүрэн улаан хавтастай,нимгэн,зурагтай ном,цэнхэр хавтастай бас нэг номыг худалдагч эмэгтэй гараа сунган авч өгч байсныг,тэр номоо худалдаж аваад номын дэлгүүрээс баруун тийш хэсэг алхаад байдаг дунд сургуулийн налуу,намхан,чулуун дэнж дээр намайг тэвэрч суугаад уншиж өгч байсныг,аав минь инээж байсныг,сахал нь дагзнаас хатгаж байсныг,цоо шинэ номын хуудаснууд маш гоё үнэртэй байсныг,дээл нь цэнхэр өнгөтэй байсныг ер мартдаггүй юм. Одоо бодоод байхнээ,аав минь л анх номын ертөнцөд намайг хөтлөн оруулжээ. Би өөрөө ном уншиж чадд...
コメントを投稿
цааш унших