スキップしてメイン コンテンツに移動

Өнөөдрийн ном:4

СЭТГЭЛД ХОНОГШСОН ӨГҮҮЛЛЭГҮҮД

Орчуулгын ном гэхэд ийм шууд гулсаад орчихдог,торолгүй уншигдах ном ховор шүү гэж өөрөө өөртөө дуу алдсаар дуусгалаа.
Монголчууд бид Япончуудтай ойртон дотносохын хэрээр тэдний амьдралын хэмнэл,нийгмийн үзэл санаа,шүтлэг бишрэл,соёл боловсрол гээд олон зүйлийг улам илүү таньж мэдэх шаардлага тулгарсаар байна.Харин тэр бүгдийг нэгтгэн илэрхийлж ойлгуулж чадах зүйл бол японы уранзохиол гэдэгтэй маргах хүн төдий л гарахгүй бизээ.
Та бүхэн ч бас энэ номыг уншиж,Япончуудын сэтгэлд хоногшсон өгүүллэгүүдээр тэдэнтэй илүү ойр дотно болоосой,энэ номын үйл явдлуудаар яриагаа хөгжөөн анд,нөхөрлөлөө улам зузаатгаасай.
Уншаад төрсөн сэтгэгдэл минь нэг иймэрхүү...

1.Дазай Осамү
-Гүй Мелос:ийм найзтай бол үхэхээс айх юм алгаа...

-Царцаа:хайрласан хүн минь танигдахын аргагүй болчихвол ингэхээс өөр аргагүй ч юм уу
2.Акүтагава Рюүносүкэ
-Тэргэнцэр:Эвий эвий...
-Бэрсүүт жүрж:яагаад ч юм нүдэнд яруу найрагч Ичинхорлоо эгчийн бага нас ч юм шиг...хэхэ☺️
-Хамар:хахаха,Одоо цагт байсан бол гоо сайхны мэс засалчид яаж өрсөлдөж байгаа бол...,Японд бол заалттай ТВгээр гаргана даа...
3.Мори Оогай
-Сүүлчийн үг:Хүйн холбоо гэж...,айхтар охин юмдаа...
-Саншёо Даюү:Еэ,бурхан минь,ямар гэдэг хувь заяа,ямар хатуу хорвоо вэ?(Лантуу хүү гэж орилмоор л байна шүү)
-Такасэ завь:Ингэж хилсдсэн хүн хичнээн их бол?Гэхдээ зовлон үзсэн хүнд бол жаргалын зам ч гэмээр юм уу?
4.Миязава Кэнжи
-Захиалга ихтэй зоогийн газар:
Сумын улаан буланд орсон шиг сонин мэдрэмж,гэхдээ энэ яг юу байсан бэ?...
нохойнууд байгаагүй бол ч өнгөрлөө л дөө
5.Ямамото Юүзо
-Шоколад:Хайран юм...Нэрэлхээд нэрээ идэхгүй гэдэг л болж дээ
6.Ясүока Шёотаро
-Циркийн морь:Монгол хүн бол ингэхгүй дээ...гэхдээ хаа газар бараг ийм байхдаа
7.Аришима Такэо
-Нэг багц усан үзэм:энэ л байхгүй юу даа
8.Изүми Кёока
-Мэс заслын өрөө:ёоо,тэгтлээ юугаа нуудаг байнаа...,тэр2тэгээд ямар учир жанцантай болж таарав?
Хуучин хосууд?
9.Кикүчи Кан
-Аав ирэв:Бүгдийнх нь зөв...,гэхдээ л аав нь буруутай
-Амиа егүүтгэгчийг аврах ажил
Хэхэхэ,муу эмгэний буруу ч гэж юу байхав...

Орчуулагч:Дамдинжавын Алтанцэцэг
Нэр:Сэтгэлд хоногшсон өгүүллэгүүд
Хэвлэсэн он:2014
Хэвлэлийн газар:Адмон Принт
Ангилал:уран зохиол/Япон/
Хувийн үнэлгээ:☆☆☆☆☆

2015.4.15Japan
©Dairiijav Ayurzana 2006-2015

コメント

このブログの人気の投稿

Сайхан хангайн буга

Ижий минь их намуухан хоолойтой,дуу цөөтэй,дөлгөөхөн хүнсэн. Найр наадмын дугараанд дуулж гавихгүй ч,эвлэгхэн шиг ганц хоёр дуу дуулчихна. Хоёрдугаар ангид байхад нэг орой зурагтаар <Дуунд дуртай боловоо би>гэдэг дуу явж байна, Надад их таалагдлаа. Ноосон цамц нэхэж суусан ижийгээсээ энэ дууг заагаад өгөч гэж гуйхад ,12хуудастай нимгэн дэвтэр шинээр нээгээд эхний хуудсанд нь үгийг нь бичиж өгөөд хоюулаа ахин дахин дуулж хөгжилтэй нь аргагүй сууж билээ. Нэг өдөр ээж минь надад зохиолын дууны ном худалдаж авчирч өглөө. Эх орон,аав ээж янаг амрагын гээд хуучны өчнөөн сайхан дуу багт сан цагаан хавтастай тэр номон дотор <Сайхан хангайн буга> гэдэг нэгэн сайхан дуу байх юм. Ижийгээсээ ая дангий нь сурч аваад тогтоолоо. Хааяа амандаа аялдаг ч,утга учрыг нь айхтар ухаж ойлголгүй явлаа. 5р ангид орлоо.Сургуулын өвлийн амралтын өмнө нийт 5р ангиудын дунд ардын дууны тэмцээн болох зарыг дуу хөгжимийн багш маань түгээж,,манай ангийнхан би ч дуул,чи ч дуул,юу

Кавабата Ясүнари- Изүгийн бүжигч охин (Ⅰ)

Зам тахиралдаж,юу юугүй Амазатоогэд ойртсоныг баримжаалах үест борооны хөл хуш модон шигүү ойг цайруулсаар элдэх хурдаар хормойноос нь намайг нэхэн ирлээ. Би хорин настай.Ахлах сургуулын сурагчын дүрэмт малгайг дугтуйлан,хөх цайвар кимоно өмсгөл ,өмд өмсөөд,сурагч ширэн цүнх мөрлөсөн байв.Ганцаараа Изүгийн зүг аян замд гарсанаас дөрөв хоногийн хойно юмдаг.Шюзэнжигийн рашаанд нэг шөнийг төөрүүлж,Югашима рашаанд хоёр хоноглоод,түүнчлэн өндөр өсгийтэй углуургатай модон шаахайтай Амаги өөд өгсөж ирсэн нь энэ билээ.Давхаралдсан уулс болоод хүний мөр гараагүй ой хийгээд гүн хавцал дахь намрын үзэсгэлэнд татагдан байж би нэгэн хүсэлд сэтгэлээ догдлуулан замаар яаравчлан алхална.Төдөлгүй борооны том дуслууд намайг нүдэж эхэллээ.Мушгиран ороосон эгцэм өгсүүр зам өөд гүйж гарав.Арайхийн давааны хойд аман дээрхи цайны газар явж хүрээд тайвшрахтай зэрэгцэн би тэрхүү үүдэнд хөшиж орхив.Горьдлого минь дэндүү амар онож биелсэнд тэр билээ.Тэнд нэгэн урлагийн аяныхан амс хийж байв. Хөшөө шиг зог

Хүүхдэд холбогдох зан үйл ,ёс заншил ,түүнд сургахуй.

Р.Батаахүү гуайн< Монголчуудын сурган хүмүүжүүлэх гэрийн сургуулийн уламжлал 1991)номноос авав. Монголчууд эртнээс нааш хүүхдийг эрхэмлэн хүндэтгэж ирсэн билээ.Залуу эр,эм айл болуут үрийн зулай үнэрлэхийн хүслэн болж ,өвгөд хөгшид нь ам барих ачаа харах өдрийг тэсч ядан хүлээдэг билээ.Иймээс ч Үртэй хүн жаргадаг Үндэстэй мод найгадаг Эрдэмд оройгүй Үрд ганцгүй Ухтэл үр Үгүйртэл мал Үргүй хүн нуд нойтон Үртэй хүн өвөр нойтон гэхчлэн цэцлэн хэлэлцэж ирсэн байна, Ерөөс хүн гээч болж төрсний нэгэн их үйл бол өөрийгөө залгамжлан хийж бүтээх үр удмаа үлдээх явдал тул хүүхдийг өхөөрдөн хайрладаггүй хүн гэж үгүй юм.Тиймээс ч гэж ярилцдаг. Хүүхэд тээж буй эмэгтэйг жирэмсэн гэж нэрлэн ихэд хүндэлдгийн жир-гэсэн нь хоёр гэсэн үг бөгөөд угтаа хоёр хүн гэсэн утга тул тэр болой.Иймээс хүүхдийг мэндлэхээс эхлээд тэдэнд зориулсан ёслол,зан үйлийн арга хэмжээ авч ирсэн байна.Уламжлалаас үзвэл энэ нь хүүхэд угаах,насны ой тэмдэглэх,үс авах зан үйл түүнд холбогдох ёслол юм.